رفتارپرخاشگرانه: کودکان ونوجوانان اوتیستیک
رفتار پرخاشگرانه در مورد کودکان اوتیستیک نسبت به خود یا افراد دیگر معمول است.اولین قدم در مدیریت و تغییر رفتار پرخاشگرانه یا خودآزاردهنده، درک علت وقوع آن است. کودکان اوتیستیک گاهی اوقات احساسات خود را از طریق رفتار پرخاشگرانه نسبت به دیگران ابراز می کنند. گاهی اوقات رفتار پرخاشگرانه آنها می تواند به سمت خودشان باشد. به این رفتار خودآزاری می گویند. آنها ممکن است ضربه بزنند، لگد بزنند، اشیاء را پرتاب کنند یا به خود آسیب برسانند، مثلاً با ضربه سر، زیرا: . در درک آنچه در اطرافشان اتفاق می افتد مشکل دارند – برای مثال، آنچه دیگران می گویند یا ارتباط غیرکلامی دارند.. در برقراری ارتباط با خواسته ها و نیازهای خود مشکل دارند . بسیار مضطرب و استرس زا هستند . حساسیت های حسی مانند حساسیت بیش از حد به سر و صدا یا نیاز به تحریک دارند . می خواهند از موقعیت ها یا فعالیت های استرس زا فرار کننددرک رفتار پرخاشگرانه در کودکان و نوجوانان اوتیستیک: اگر متوجه شدید که چه چیزی باعث رفتار آسیب‌رسان و پرخاشگرانه کودک اوتیستیک شما می‌شود، می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا مدیریت رفتار را یاد بگیرد. شما می توانید این کار را با نگاه کردن به اینکه چه چیزی باعث این رفتار می شود و فرزندتان از آن چه چیزی دریافت می کند، انجام دهید. سعی کنید به مدت ۱ تا ۲ هفته یک دفتر یادداشت از رفتار داشته باشید و یادداشت کنید قبل و بعد از رفتار چه اتفاقی می افتد. درک اینکه فرزند شما چقدر می تواند ارتباط برقرار کند نیز یک گام کلیدی برای یافتن علت رفتار پرخاشگرانه است. وقتی کودکان نمی توانند احساسات خود را بیان کنند یا آنچه را که می خواهند بخواهند، ممکن است از رفتار پرخاشگرانه برای برقراری ارتباط استفاده کنند. این می تواند مفید باشد که از خود بپرسید، “آیا فرزندم سعی می کند چیزی به من بگوید؟” برای مثال، اگر فرزند شما کورن فلکس را دوست ندارد اما نمی تواند به شما بگوید، ممکن است کودک شما را به عنوان روشی برای گفتن “من آن را نمی خواهم!” بزند. مقابله با طغیان های پرخاشگرانه کودکان و نوجوانان اوتیستیک:
شما احتمالا نمی توانید از هر طغیان کودک اوتیستیک خود جلوگیری کنید. بنابراین برای شما مهم است که استراتژی هایی برای مقابله با رفتار پرخاشگرانه در زمان وقوع داشته باشید. آرام بمان این اولین و مهمترین چیز است. بیشتر طغیان‌های پرخاشگرانه به این دلیل اتفاق می‌افتند که کودک شما احساساتی را ایجاد می‌کند و نمی‌تواند با آنها ارتباط برقرار کند. با مدیریت احساسات خود و آرام و ساکت ماندن، احساسات خود را به این ترکیب اضافه نخواهید کرد. آنچه را که می گویید محدود کنید در طول یک طغیان، کودک شما بسیار استرس دارد. پردازش آنچه که شخص دیگری می گوید زمانی که شما احساس استرس می کنید دشوار است، و این به ویژه در مورد کودکان اوتیستیک که ممکن است در درک زبان مشکل داشته باشند صادق است.بنابراین عبارات کوتاه یا حتی فقط چند کلمه را هدف قرار دهید – برای مثال، “بنشین” به جای “لاچلان، بیا اینجا و بنشین”. فرزندتان را به مکان امن تری منتقل کنید برای امنیت همه، مطمئن شوید که فرزندتان به چیزی که می‌تواند مضر باشد نزدیک نباشد – مثلاً قفسه‌هایی که ممکن است روی آن بیفتند یا اشیای شیشه‌ای. یک فضای محصور آرام در بیرون ممکن است یک گزینه باشد. همچنین ممکن است نیاز داشته باشید که افراد دیگر را برای حفظ امنیت از مسیر خود خارج کنید. نشانه های بصری را در نظر بگیرید نشانه های بصری می توانند در این شرایط کمک کنند. برای مثال، ممکن است تصویری از یک مکان آرام در خانه خود داشته باشید که فرزندتان بتواند به آنجا برود. اگر نیاز به استفاده از محدودیت فیزیکی دارید، کمک بخواهید اگر متوجه شدید که وقتی کودک شما طغیان پرخاشگرانه دارد باید از محدودیت فیزیکی استفاده کنید، با پزشک اطفال یا یک درمانگر رفتاری در مورد گزینه های دیگر صحبت کنید. محدودیت فیزیکی می تواند هم برای شما و هم برای فرزندتان خطرناک باشد و اغلب می تواند اضطراب کودک شما را افزایش دهد و شرایط را ایجاد کند.
برگرفته از Raising Children Network https://raisingchildren.net.au/autism/behaviour/common-concerns/aggressive-behaviour-asd
